خوشه بندی خودکار داده های مختلط با استفاده از الگوریتم ژنتیک

مساله خوشه بندی به منظور کمینه کردن مجموع مجذور انحراف، یک مساله غیر خطی و غیر محدب بوده و دارای تعداد زیادی نقاط بهینه محلی است. در مسائل خوشه­بندی در دنیای واقعی، اغلب با مجموعه داده­هایی مواجهیم که از ترکیبی از مقادیر عددی و دسته­ای تشکیل شده­اند. در حالیکه اغلب روشهای خوشه­بندی موجود تنها بر روی داده­های عددی از کارایی مناسبی برخوردارند و قابلیت استفاده بر روی داده­های مختلط را ندارند. از سوی دیگر، بیشتر روشهای سنتی، تعداد خوشه­ها را به عنوان ورودی از کاربر طلب می­کنند. در حالیکه در بیشتر موارد تعداد خوشه­ها برای کاربر مقداری نامعلوم است و حدس زدن مقدار آن نیز به خصوص در مورد مجموعه داده­های بزرگ کاری مشکل و حتی غیرممکن است. در این مقاله قصد داریم تا با بهره­گیری از روشی دقیق­تر جهت اندازه­گیری فاصله میان مقادیر دسته­ای،  روش جدیدی را برای خوشه­بندی داده­های مختلط ارائه نماییم که نیازی به تعیین تعداد خوشه­ها به عنوان ورودی الگوریتم نداشته و  قادر است همزمان با خوشه­بندی داده ها، مقدار بهینه برای تعداد خوشه­ها را محاسبه نماید. در روش پیشنهادی معکوس شاخص davies-bouldin به عنوان تابع برازش در نظر گرفته شده و به منظور جستجوی فضای جواب از الگوریتم ژنتیک استفاده می­شود. برای ارزیابی عملکرد الگوریتم از دو گروه از داده های استاندارد و شبیه­سازی شده استفاده شده است. نتایج بدست آمده، عملکرد بسیار بالای الگوریتم پیشنهادی را نشان می­دهد